مینای گوشواره‌ای، نام علمی آن (Gracula religiosa) است و لینه جانور شناس معروف در سال ۱۷۵۸ میلادی این پرنده را در رده بندی خود وارد نمود. این پرنده نام‌های مختلف فراوانی دارد که عبارتند از: مینای گوشواره ای(تپه‌ای)، مینای سخنگو، مینای تپه‌ای شرقی، مینای تپه‌ای جنوبی، گراکل معمولی وگراکل جنوبی. این گونه از مناطق استوایی جنوب آسیا در هندوستان و سریلانکا گرفته تا کشور اندونزی پراکنده‌است و بیشتر در حاشیه جنگل‌ها و زمین‌های زراعی زندگی می‌کند و لانه خود را در شکاف درختان می‌سازد و هر بار ۲الی ۳ تخم می‌گذارد. مینای گوشواره‌ای جاوه و مینای گوشواره‌ای هندی بزرگ قبل از ممنوعیت واردات مینا از شایع ترین انواع مرغ مینا در فروشگاه‌های عرضه کننده حیوانات خانگی در ایالات متحده آمریکا بودند. برخی از انواع مینای گوشواره‌ای جزو حیوانات حمایت شده بوده و نمی‌توان آن‌ها را در هیچ یک از فروشگاه‌های عرضه کننده حیوانات خانگی در سراسر جهان مشاهده کرد. تمامی انواع مینای گوشواره‌ای جزو جنس گراکولا Gracula و گونه ریلیگیوسا religiosa می‌باشند و گونه گراکولا ریلیگیوسا Gracula religiosa در برگیرنده تمامی گونه‌های شایع مینا می‌باشد البته به استثنای مینای گوشواره‌ای کوچک ومینای گوشواره‌ای نیاس به علت از بین رفتن درختان وتخریب محیط زیست این پرندگان تعداد مینای گوشواره‌ای روز به روز روبه کاهش نهاده و این پرندگان ناچار شده‌اند که به ارتفاعات پایین تر جهت زندگی مهاجرت نمایند.
انواع مینای گوشواره‌ای:
این گونه دارای دوازده نوع است که عبارتند از:
۵. مینای گوشواره‌ای جزیره آندامان
۷. مینای گوشواره‌ای جزیره اینگانو
۱۲. مینای گوشواره‌ای جزیره نیاس
منبع:
-
دکتر احسان مقدس، پرورش و نگهداری و بیماری‌های مینا. چاپ اول بهار ۱۳۸۷، انتشارات نیلوبرگ، تهران.